Dan maar over het Pieterpad

 

 

 

Nadat Hans en Annie tien keer en ik tot en met 2016 zeven keer hadden deelgenomen aan de Nijmeegse Vierdaagse, hadden Annie en ik het wel gezien en waren die massale wandeltochten meer dan zat. Hans wilde er nog wel een paar jaar aan vastknopen, maar niet alleen.

De Nijmeegse vierdaagse is een heel spektakel waarvan we heel veel hebben genoten, maar waarbij ik me steeds meer afvraag, ‘voor wie is het eigenlijk bedoeld?’ Zitten/staan de mensen langs de kant om de lopers aan te moedigen of moeten de lopers de toeschouwers amuseren en is de Vierdaagse een mooie reden om weer eens een buurtfeest te organiseren?

De middenstand vaart er wel bij. Maar de lopers komen,  lijkt wel, op het tweede plan. Als je zoveel op hebt met de wandelaars, waarom maak je dan als organisatie geen 'pleister'-plaatsen waar men even kan zitten en uitrusten? En waar drinken en eten te koop is? Alles wordt aan de horeca en de bewoners langs de route overgelaten. En altijd dezelfde routes die je onderhand wel kunt dromen.

Afijn, omdat we wandelen op zich leuk en een goed middel vinden om te bewegen hebben we gekozen voor de langeafstandswandeling Pieterpad. Het leuke is dat je geen ‘rondjes’ meer loopt, iedere dag een ander landschap tegenkomt en steeds het onbekende tegemoet gaat. Het Pieterpad kun je doen zoals je zelf wilt. In het wandelboekje staan korte trajecten beschreven van gemiddeld 20 km. Zodra we zin en tijd hebben gaan we weer.

Dan maar over het Pieterpad.

 

Eef